Adı üstünde eski araba, benimki eskinin de eskisi 20. Yüzyıldan kalma 99 Model bir Wolksvagen Transporter. İlk sahibi benim, benden sonra , bana küsüp de kimselere gitmedi kerata. Bir iki Allah'ın emri ile isteyenler oldu da ne ben ondan vazgeçtim, ne de o benden...
Dörtyüzbin km'ye yaklaştı birlikteliğimiz. Koyuyorum yüz liralık mamayı, mama derken mazot canım anlayın işte, bir hafta götürüp getiriyor benim ile bir kaç kişiyi... Zaten çok hızlı araba kullanma meraklısı bir insan değilim, aheste aheste salınarak, yanımızdakiler ile sohbet ede ede, ama gözümüzü de yoldan ayırmadan, trafik kurallarına da azami derecede dikkat ederek gidip geliyoruz...
Ben kolay kolay kimselere çarpmam, bana çarpacak da kendi düşünsün, benim elli yüz liralık masrafım olursa bile, onun ne kadar olur bir düşünsün... Arabamızın hava yastığı olmasa bile arka koltuklarda yorulunca uyumak için battaniye ve yastık var. Çekeriz bir benzinciye horul horul uyuruz uzun yolda icap ederse...
Zamanı gelince yağını suyunu eksik etmedik mi bize de zorluk çıkartmıyor. Zaman zaman müşterilere mal götürüyoruz, zaman zaman şahsi işlerimizde de kullanıyoruz. Bana mısın demiyor... Tabi yirmi sene de ufak tefek sıyrıkları da oldu, olmadı değil... Onlara da nazarlık diye bakıyoruz...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta