Seni son düşünmemin üzerinden bir yaprak düşüncesiye zaman geçti
Sanki dünya o an aykırı davrandı doğasına
Böyle saniyeler uzadıkça uzadı
Rüzgar çok eserdi normalde bizim bahçede
Ne hikmetse bu yaprak düşene kadar
İçimde sığdıramadığım ağır yaralarım var,
Müebbet yemişçesine tutsak ruhuma,
Korkuları var boynundaki prangalar gibi,
Acımasız ve bı o kadar amansız,
Geceleri uyanan hayalleri var!
Yaşım 18
Kimine göre büyüdüğün
Kimine göre çocuk kaldığın yaş
Bana göre ölüm ve yaşamın ince çizgisi
Bakıyorum kimisi seviliyor bu yaşta
Kimi çalışıyor hunharca
Boğuluyorum
Ben yatakta hasta bir adamım
Gözlerim nemli, ellerim ağır
Akmıyor zorlasam da bir damla yaş
Aciz, korkak, muhtaç, pislik değilim
Tek kusurum var yalan
Dalgınım biraz
Alışamamazlığın
O alık şaşkınlığı var üstümde
Dalgınım biraz
Nedense en çok gözlerine
Sessiz sakin bekliyorum
Yetmiyor artık gülmek,
Saklayamıyorum içimdekini,
Yetmiyor artık en nadide parçalar,
Durduramıyorum gözlerimi,
Ölümü arzularken bir gece deminde,
Sesler kesiliyor zihnimde,
Yıldızların altındayım,
Teker teker bakıyorum hepsine,
Aynı yıldıza bakıyorsak bide,
Anlarım, ona baktığını,
Kıskanırım ki onu,
Milyarlarca yıldız içinde.
Yine takılı kaldım bir kelimenin başında
Kimi zaman bir emekçiden duyarsın bunu
Kimi zaman bir babadan
Kimi zaman bir hastadan
Kimi zaman benden
Yoruldum...
Yoruldum...
Koşmaktan, ya da çalışmaktan değil,
Nefes almaktan yoruldum!
Aynaya baktığımda anladım,
Aslında her gülenin, mutlu olmadığını.
Kahkahaların ardındaki Ürkek üzüntüyü,
Zaman hani her şeyin ilacıydı
Zamanın verdiği yarayı zaman kapatır mıydı?
Zamansız acıların her birini
Bir bir gömdüm içime
Terkedilmiş harabe binalar gibi kaldı içim
Yıkık dökük onlarca hayal
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!