Erol Dal Şiirleri - Şair Erol Dal

İlmek olmuş,
göğsümde yorgun yollar.
Uzamış ekseninden
elips dönüşlerim.dibe doğru.
Kirlenmiş gömleğim
tozların tozundan beter.

Tanrı uç dedi UÇTUM
Melek, sordu
Erkencisin?
Doğru dedim.
Melek sordu üzgünümsün
Hayır dedim.

Sakız çiğnemek istiyorsan
Ağacını değil;
Damarındaki beyaz kanı
Emmelisin,
Doymak istiyorsan kana
Ağacı,

Adımsızım artık. Kuş bakışlarında seyrediyorum
Şehir sakin akıyor yatağında
Su sessiz yaşıyor, üryan bedenleri arındırmakla meşgul.
İşi gücü bıraktım.
Mezarlığa karşı bir ev tuttum.
Kuşbakışı seyrediyorum artık, uçsuz kadehlerdeki dudakları.

Sahne hep aynı be arkadaşım,
Tek kişilik oyun bu.
Rollerin, hep aynı olduğu hem de.

Tek kişilik salonda
Gösteri;

Sevgili dostum,
hayatında öyle veya böyle varsın.
Yokluğunu vara döndürmek için gösterdiğin çaba
takdire şayandır.
Aslında uzun bir naat yazmak için oturmuştum.
vazgeçtim nedense

Hazindir ki,
Yaşamımızda hep yanlış değiş tokuşlar yaptık.
...
Ulaşmak için uzanan şemse kollarımızı
Kesti gölgelerimiz.
...

Binalar yapıyoruz göklere inat.
İçine de hücreler
Kilitler takıyoruz kapımıza,
İçten içe;
Kapana, kapanıyoruz…

Önce,
Ayaktan başlarmış karıncalar
Sonra
bir ağ gibi sararmış her yanı
Usulca ve seri koparırlarmış.
Yaza hazırlık için,

Vardır ya bir yerlerde sakladığımız hasret
Yalnızlıklarımızı yolladığımız;

Çakıl taşları bıraktığımız ormanlara gideriz de hani,
Oradadır mahzenimiz
Sakladığımız,