Erol Dal Şiirleri - Şair Erol Dal

İnsafsız insanların yatağı olmuşsun
Sürtük sürtüşmelerin kaynağı da
Tenlerin yüzsüz
Analardan üryan bakireler,
Nesilsiz kollarında satılık her şey.
Burçların yıkılmış, yırtılmış da mazin.

Hiç bir şey istemezsen
Hiçbir şeye
İhtiyacın yoktur.
/Mekan

Üşüdüm üzgünüm.
Anne!
Gel kanatlarınla;
Sar beni.
Öylesine delice....

Dokunmak için eğilen serçenin ürpertisi gibi yüreğimiz
İstiyoruz..
Sokulamıyoruz oysa....
Sessizliğimiz de bu yüzden;

Dinlemekten

Bugün Allah için ne yaptın?
Isırmaktan başka

Ağladım,
Ağlamadın.
Sadece bir kurbağaydı
Akşamdı, hamileydi belli,
Yolumuza çıkmıştı.
Doğadaydık, korktun

Yalnızlığımıza mahkumsam eğer
Yalnız yaşarım
Kesretin ahını yüklenmiştir bu kader, gönüllü olarak...
.........................................
Sorun,
Soramadıklarınız, desem inanır mısınız?

Birinin yazması lazım güzellikleri
Hatta birilerinin
yazması lazım acıları, öğütülmüş işkenceleri.

Bazılarının da doğuyu, batıya
Batıyı, doğuya taşımak üzere

Ne istiyorum biliyormusun
Ateşi görünen,
bir soba
Eskiyi anlatan,
bir oda
Sevgiye hasret,

Gözlerimdeki sihrin
Ne anlama geldiğini
Çözebilseydin eğer…
Senin olurdum zaten
Ebediyen,
Ölmeye değer…