Ey akıl
Susmaz kaderler kadar bulanık mısın?
Çöp kıymeti olmayan ateşi al misal,
Ucunda ki yangına hasret, ez-Va'yı.
Ey akıl,
Ölüm, anladıklarımızın sonu, anlayamadıklarımızın hazin başlangıcı mı yoksa!
…
Ölüm,
Severdim belki de seni,
Sinsi olmasaydın.
...
Boşa harcanan nefeslerin kendi arzularını anlatma sevdalarını döktüğü şaraptan içme zamanı geçti sevdiğim.
Seni ben damla damla erittim dudağımda da, türkü oldun da düştün dillerime bildiğim sadece benim.
Seni ben sevdaların kadehlerinden geçtim de sevdim.
Dokunamasam da tenine
Sinsice bir sızının merakında mıdır ömür
Bilmediği kapıların çalınmasında, açan sofa da
Vurduğunu bilmeden çalan şarkı mı vuran
Yoksa rüzgâr mı arsız.
................Sefersiz yolcu gelmiş sokağa
................Tassız, tasasız hamamlar;
Feryat;
Bir gün yükselecek…
Ve sen,
Ve ben,
Göremeyeceğiz…
Bizler doğru önünde yılların harcadığı bir nefes kadar
Ölürken gel yanıma,
Başımda Fatiha oku son kez
O gül dudaklarını değdir yanağıma
Uğurlarken beni
Son yolculuğa.
Ölürken gel yanıma,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!