Erman Ulusoy Şiirleri - Şair Erman Ulusoy

Gönlüm hasretini yıllarca tuttu,
Dilediği şeyse, sade umuttu...
Bir haber gelmedi, boşa avuttu;
Anladım ki artık âşk’ımız bitti.

Anılar haykırır acı gerçeği,

Gözlerime bir baksana
Anlatacak neler neler.
Sana olan bu aşkıma
Yetmez oldu kelimeler.

Eğer beni seviyorsan

Güzelsin dedikçe yaptın bana naz
Olmaz ki güzelim bu kadar olmaz.
Baharla demiştin geçti bile yaz
Olmaz ki güzelim bu kadar olmaz.

Senelerin bitmez baharla yazı

İçimde bir yangın var,
Söndüremez kimseler.
Gönül bahçem tarumar,
Hasret orda kol gezer.

Geçip, giderken yıllar,

Ne söylesem sana boşuna artık
Geride sadece kâlpler var kırık.
En güzel günleri yaşayamadan
Mutluluğu bizden aldı ayrılık.

Söyleyince bana acı kararı

Geçip giden ömrümde, sevmek bana haramdır,
Dermansız acılara gark olmuşken yüreğim.
Geçmek nedir bilmeyen kanayan şu yaramdır;
Mutluluk çok uzakta, bilmem nasıl ereyim?

Mutluluğu tatmadım bir kez olsun kaderden;

Çok bekledim seni ararsın diye,
Bir kerecik olsun sormadın bile.
Söylenecek tek söz kaldı geriye,
Yolun açık olsun, git güle güle.

Geç olmadan gördüm gerçek yüzünü.

Yıllar sonra çıkıp sen
Ansızın geliversen.
İnan,mutlu olurdum
Ah,ne kadar bir bilsen.

Hasret sona ererdi

Bir zamanlar seninle,
Kırlarda dolaşırken.
Yasemin çiçeklerinle,
Taç yapmıştım sana,ben.

Saçlarına takarken,

Terkedip gideni döner mi sandın
Hayâle kapılıp boşyere kandın.
Aşk ateşleriyle kavrulup yandın
Yazık ettin gönül kendi kendine

Aşkını aşkların üstünde tuttun