Erman Ulusoy Şiirleri - Şair Erman Ulusoy

Bu karanlık dünyama
Nurdan bir ışık oldun.
Solmuş gönül bahçeme
Bahar gibi,sen doldun.

Ruhumu sarhoş yaptı

Ellerimde kelepçe yok
Ayaklarımda prangalarda…
Hiçbir acı veremez,senin yokluğunda çektiğim acıları.
Ben,sana hasretim
Ben,sevgine tutsak...
Dünya hapishane oldu

Vefa bilmez yârdan bir haber geldi,
Demiş ki unutsun, anmasın artık.
Mazide kalan o günler güzeldi,
Gönlünü avutsun, yanmasın artık.

Matemim tutup da ağıt yakmasın.

Bir daha anarsam senin adını,
Lal olsun şu dilim,konuşamasın.
Ardından bir damla yaş akıtırsam,
Gözlerim ışığa kavuşamasın.

Bunca yıl boşuna yol gözlemişim.

Niçin böyle geciktin, neden tezden gelmedin?
Yarı ömrüm tükendi yollarını gözlerken.
Yüreğimi dağlayan kordan ateş gibiydin,
Hasretini çekip de, seni candan özlerken.

Ayrılığın adını bir daha anmayalım,

Dudağımdan dökülen tatlı bir nağme gibi,
Yorulmadan hep söyler dilim senin ismini.
Seninle yaşanılan o günlerden hatıram,
Sol yanımda saklarım bende kalan resmini.

Maziyi her anışta kanar hicran yarası,

Yudum yudum sundun aşk şarabını,
Sarhoş oldum sanki, ayamıyorum.
Hiçbir şey bozmasın bu tatlı anı,
Öyle mutluyum ki, doyamıyorum.

Gözlerim görmüyor başka birini;

Yanımdaydın her zaman,
Şimdi uzak yerdesin;
Ne söz erişir artık,
Ne de görünürdesin…

Ulaşmam mümkün değil,

Seni büyük bir aşkla,
Sevmeseydim eğer ben.
Unutulur giderdin,
Silinirdin gönlümden.

Ne ismini anardım,

Şu kısacık ömrümüzde
Gözyaşları dökmek niye?
Mutlu olmak elimizde
Yaşayalım gönlümüzce.

Yaşam kucak açsın bize