Erman Ulusoy Şiirleri - Şair Erman Ulusoy

Kaderde varmış ayrılık,
Elimden ne gelir artık?
Bir ömür sürsün isterken,
Çok kısa sürdü ne yazık…

Artık benim tek tesellim,

İlaç olur derlerdi, geçen zaman her derde,
Hiçbir fayda vermedi, hani dermanı nerde?
Ben ondan uzaklarda, o benden ayrı yerde,
Ömür sona eriyor, hani dermanı nerde?

Diyenler hiç çekmemiş, aşk denilen acıdan,

Bu gözler değil miydi
Aşkı için ağlayan.
Çakmak çakmak bakışla,
Yüreğimi dağlayan

Unutmuşlar besbelli,

Soruyorum herkese, dolaştığım yerlerde,
Senden kalan bir ize, belki rastlarım diye
Hasretliğin çığ gibi büyüyor hep içimde
İnan ki çok özledim, muhtacım ben sevgiye.

Maziye bir göz atsam, yara hemen kanıyor,

İNAN Kİ ÖZLÜYORUM

Son bir sözüm yetmedi tutmaya ellerini,
Vedanın gölgesinde kaldı bütün hayaller.
Ayrılığın kokusu kapladı gökyüzünü

Sen beni kaybettin bugün büsbütün,
Yalvarma boşuna geçip karşıma.
Gururum geliyor her şeyden üstün,
İnanmam hiç artık o gözyaşına.

İsterdim ki beni birazcık anla,

Sen beni kaybettin bugün büsbütün,
Yalvarma boşuna, geçip karşıma.
Gururum geliyor aşkımdan üstün,
İnanmam hiç artık, o göz yaşına.

İsterdim ki beni birazcık anla,

İNANMAZSAN SEN BANA, ALLAH’IM ŞAHİDİMDİR

Yaralanmış kâlbimin acısı çok derindir.
Beni böyle hor görme, bu senin eserindir.
Yıllardır hep peşinden koşup dururum senin.
İnanmazsan sen bana, Allah’ım şahidimdir

Nasıl sevdin ey gönlüm?
O vefasız kadını.
Bir ömür heba ettin,
Unutmadın adını.

O şimdi uzaklarda,

Ne senin unutman mümkün, ne benim unutmam mümkün,
O günleri yaşadık biz, mazi olup kalsa bile…
Şöyle bir bak mazimize, sanki her bir şey daha dün…
Geçip giden bu seneler, ömrümüzden çalsa bile…

İnkâr etme hiç boş yere, sende pişman olmuşsundur,