Kalbimdeki bu yangını, kim nereden görecek yâr?
Ateş yanmayan bir yerden hiç böyle duman mı çıkar?
Gönül bahçem zaten talan, içerimde fırtınalar,
Bölük pörçük oldu gayrı, silinmek de hatıralar
Kuru bir yaprak misali, savurdular ikimizi,
Gülüm diyorum sana, güzelsin güller kadar
Benim ömrüm azaldı, sende nice günler var
Hazanı hiç yaşama, ömrün olsun hep bahar,
Kalbimde olacaksın, ta ki ölene kadar…
Seni çok sevdiğimi, sadece sen bil yeter,
Kâlbimi çokça kırdın, telafisi yok bunun,
Gidiyorum buradan, bundan haberin olsun.
Sana değer vermiştim, sen bunu anlamadın
Herkes kendi yoluna, bu âşk burda son bulsun.
Kâlbimin tek/âşkısın sen/sende tattım / âşkı ben
Ayrı kalmak/istemem hiç/gitme artık/ gonca fem
Öyle ıssız/kapkaranlık/şimdi dünyam/ neyleyim,
Sen olursan/mutluyum ben/senle her şey/çok güzel
Çok perişan /hâldeyim ben/âşk yakarmış/ anladım
O bakışın, o gülüşün,
Gözlerimin hep önünde…
O gün nasıl seviyorsam,
Seviyorum ben bu günde.
Sen benim ilk ve son aşkım
Gülşen’de gezersin güller güzeldir;
İçinde birisi sana özeldir.
Bağlanırsın ona can-ı gönülden,
Farkın kalmaz olur yanık bülbülden.
Gözlerin göremez başka birini,
Bir anda yaşarsın aşkın sihrini.
Ne o âşktan bir eser ne de bir duygu kaldı,
Dökülen gözyaşları hepsini silip aldı.
Boşuna bir bekleyiş, boşuna imiş özlem,
Acı çeken bu Kâlbim bunu çok geç anladı.
Yıllar yılı toplanan, birikmiş onca acı,
Elem, keder, gözyaşı, ne var ki anlatacak?
Silinmeye yüz tuttu hatıralar bile, bak…
Hicran ateşi yaktı, mutluluk benden uzak,
Kader koymuş önüme, geçilmez bin bir tuzak…
Hayat denilen yolda yürürken adım adım,
Geçen zaman değil biten ömürmüş,
Kader mahkûmları gün mü görürmüş?
Yıllarca ağlayıp, çile çekerken,
Bir gören var mı ki yüzü mü gülmüş?
Diyemez kimseye yürek yaralı,
Âşk yarası ne çok derinmiş meğer
Kapanmak bilmiyor, geçti seneler.
İzleri var, hâlâ acı veriyor,
Gönlüme doluyor, elemle keder.
Hatıralar bana onu anlatır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!