Erman Ulusoy Şiirleri - Şair Erman Ulusoy

Gönlümde yaktığın aşk ateşini,
Geçen yıllar bile,söndüremedi.
Ne zor çile imiş,bu hasretliğin,
Ömrümü tüketti,sona ermedi.

Daha dünmüş gibi,her an karşımda,

Ne o eski neşem var,
Ne de kaldı eski tat.
Perişan etti yıllar,
Düşürdü beni bîtap.

Bitmeyecek sanırdım,

Döktüğüm göz yaşımla
Taşlar yosun tutardı.
Nasıl dert verdin bana?
Kesilmiyor hiç ardı.

Dost bildim kadehleri

Bana sarhoş diyorlar,
Kimse bilmez hâlimden.
Geçip, gitti şu yıllar,
Bir kez yüzüm gülmeden.

Gönlümdeki dertleri,

Dönüşü olmayan bir yola girdik
Artık üzülmenin ne faydası var
Zamanımız gelmiş belli ki bizim
Baharı geçirdik artık son bahar

Katıp ta önüne alınca rüzgâr

Üzümler salkım salkım,
Sallanıyor asmada.
Benim divane gönlüm,
Kaldı güzel yosmada.
---------- Aman yosmam,gül yosmam;
----------Yaptıkların zul yosmam;

Hatırına düşersem eğer günün birinde,
Yıllar sonra bile olsa bu hatırlayışın,yine de gel.
Eser kalmasın eski güzelliğinden,ne çıkar...
Saçlarında bir tutam siyah saç olmasada,
Yüreğinde bana ait birazcık sevgin kaldıysa,gel.
Geçsin yıllar,dönmesin varsın geri,geçen zaman,

Sol yanımda saklarım,
Verdiğin son resmini.
Gözlerime hapsetttim,
Hayâl olan cismini.

Kalbimin her atışı,

Yedi veren gül gibi,
Gönlümde hep açarsın.
Seni seven kâlbime,
Neşeleri saçarsın.

Elâ renktir gözlerin,

Gidiyorsun artık çok uzaklara
Kâlbimde kapanmaz,açtığın yara.
Sonu hicran imiş,seni sevmenin
Beni mahkûm ettin yalnızlıklara.

Gerçekler acıdır,herşey ortada