Erkan Saltan Şiirleri - Şair Erkan Saltan

Benmiyim melankolik,
N'olur öyle demeyin,
Sıkıntılar kronik,
Belki ondan böyleyim.

Çözülmez kördüğümü,

Beni bana bırak yüklenme bunca,
Bende bir insanım kolay mı sandın.
Neler çektim geçen zaman boyunca
Sen, senden geçmeyi kolay mı sandın.

Bitmesin istedim, olmadı bitti,

Yırtar karanlığı,
bir sessiz hışımla,
Ve dikilir karşına
acımasızca....
Vurur alnının orta yerine,
El ayak çekilince;

Onu gördüm gezerken,
Bu ne güzellik derken,
Yakalandım süzerken,
Baktı Ankaralı kız.

Bir gördüm bir kaybettim,

Sıcak çarpmış buram buram terlemiş,
Bir yol açın serin yere geçirin.
Ter tepeden topuğa ilerlemiş,
İyi gelir bir bardak su içirin.

Gel de bu sofraya iştahla bakma,

Kara yazılmış kader yazılmış yer altına,
Üç kuruşa karşılık bir kumar hayatına,
Alın teri, kol gücü karın doyurmuyorken,
Çaresizlik çekiyor madene inadına.

Yırtık kara lastiğin bu sessiz feryadına,

Kalemini anlatmak ayrı meziyet ister,
Ben anlatamam üstad şiir'e adın kafi.
Sadırdan gelenlerin, her biri bir şaheser,
Sen tek tek yazıyorsun kalplere Cemal Safi.

Sen şiirsin, şiir sen, şiir'in efendisi,

Bağrımıza bastık her geleni,
kimsin bile demeden...
Ve dost sandık her güleni,
bir yanlış beklemeden...
Ve sökülürken ciğerlerimiz,
tek bir kelam etmeden..

Bir zamanlar emekti, bir o kadar uzaktı,
Aşkım diyebilmenin yolu zordan geçerdi
İki gönül yanmadan; yazılmamış yasaktı,
Öyle kolay söylenmez, yolu kor’dan geçerdi.

Kimseleri görmemek sevdalanmaktı candan,

Bekleseydin dedim ne zılgıt yedim,
Daha da üstüme gelmek istedi.
Gelip geri gitmiş sorarım dedim,
Kim kime soracak saat kaç dedi.

Sitem edecektim bağırmasaydı,