Ergin Borobey Şiirleri - Şair Ergin Borobey

Biliyor musun?
Yaşadığını biliyorum ve
Ve beklediğini de.
Sensizim…
Senden biraz daha fazla uzakta olmaya,
Her gün defalarca seni özlemeye,

Affet beni.
Birbirini ardına büyük hatalar yaptım.
Bütün hayatınla alay ettim.
Hayallerini fazlasıyla taşıyamadım.
Hayatım boyunca yaşarken hiçbir şeyi göremedim.
…

Bugün 1 Mart…
Bugün bende kalsın olurmu?
Artık zaman bile yetmiyor yaşadığımı sanmaya.
Yinede gözlerindeki ışık güzelmiş gibi gösteriyor bu kenti bana.
Sorma…
İstanbul gözlüm.

Sevgili Bephonka;

Sıcak bir Temmuz sabahı,
Bugün sana Salacaktaki yeni evimden yazıyorum.
Güneş kızıllığını hafifçe gökyüzüme dokundurmaya başladı.
Her yer rengârenk, hayatım gibi endişeli ve sorunlu.

Gittin…
Bir Mart Batımında
Ardından hüzünler bıraktın…
Dün kendi kaybolmuşluğunda kaldı
Üşüyen Adam…
Bir var bir yok işte hayat dediğin

Üsküdardayım…
Sonbahar kıyılarına vurmuş sessiz biri!
Salacağa çok yakın, kalbimin denize düştüğü yerdeyim…
O bomboş sokaklarda dolaşmaktan zevk alıyorum.
Ve yağmur sonrası sokakları, unutulmuş, ıslanmış,arınmış.
İnsanlardan, pislikten yani onu boş ve çirkin gösteren her şeyden.Tıpkı kış sahilleri gibi.

Yarım kaldık…
Sözler durdu, zaman karşımızda
Anıları bir bir İstanbul’a bıraktık…
Şimdi martılar yaşıyor, gemiler ve belkide vapurlar
Yarım bırakıldık…
Gözler durdu, hayat karşımızda

Günaydın Bephonka;
Günler belirgin bir biçimde uzadı.
Artık akşamları güneş daha yoğun ve ürkütücü.
Sanırım yaz geldi…
…
Güneş batmaya yakın,

Merhaba Rosa;
Umarım iyisindir.
Bu günlerde 80’li yılların plak şarkılarını dinliyorum.
Bizim kadar geride kalmış ama bugün gibi yalnız,
Ama sade, ama yıpranmış;
Ve senin gibi hiç eskimeyen,

O zamanlar hayat başkaydı.
Nato’ya henüz yeni girmiştik.
Aşklar gümrüklüydü…
Fakirdim,
karnını doyurdum insanların,
bazen de gönlünü.