Nerede olduğumu bilmene ihtiyacım var.
Çünkü arayıp bulmanı bekleyen biriyim.
Çünkü artık sesini duymadan, bakışlarını görmeden yaşayamam...
Uzun zaman oldu;
İlk kez böylesine uzağız birbirimize.
Hep yakın olmadığım için Üzgünüm…
…
Bütün gençliğimizi düşünüyorum.
Sen daha küçük bir dünya için ayrılmıştın,
Anladım…
Bir kadın var içimde.
Sesimi sesine yuvarladığım,
kalbimi kalbine uyarladığım,
nidalarını kendimde topladığım,
varlığı benden, yokluğu ondan olan
Aylardan Sonbahar...
Saat 22:47
Yer Üsküdar/İstanbul
Issız bir kalabalığın ortasında yapayalnızım...
Yani sensizim bütün mesele bu...
Normal olarak evimden en az bana olduğun kadar uzaktayım.
Artık geceler uzun,
Ve uzadıkça kıvrılan yolların,
yağan yağmurların, asfalt serçelerinin,
minik ayaklıların, garların, peronların,
Küçük benzin istasyonlarındaki
o büyük molalarımın içindesin.
Bir mamur gibi duruyorsa yalnızlık
Ben onu bile görmüyor gibiyim.
Sorma!
Kırık aynalardan görünmüyorsa yüzün
Ya bakmasını bilmiyor, yada bir ama gibiyim…
Ya hepti var olmalar Yada bir hiç!
Ne büyülenmiş bir can, ne tutuşmuş bir yürek
Nede görülecek bir rüya kalmış bu şehirde…
Sahi adı neydi sonsuza vurulmuş bu mavinin?
Gözlerim takılır şimdilerde
Bir Haziran boşluğuna
Seni gözlerdim cam kenarlarında
Öyle sessiz öyle sensiz...
Köşeyi dönmeyi beklerdim.
Ortaya çıkacağın o anı;
İnsanın zaman zaman kendisini hatırlaması güzel.
Ama sadece zaman zaman hatırlaması kötü.
Derin izler bırakırız bazen geride,
Ne giden unutur nede kalan…
Gem vurulmuş hatıraların
Dizginlenmiş tutkuların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!