Yarım kalan hikaye yoktur,aslında
Gerçekte olan hikaye o kadardır.
Kafana takma ki sakin kalasin bu hayatta.
Önce derin bir nefes almalısın kendince.
Sonrada düşünmelisin sessizce
Kafanda deli sorular var
Unuttum acılarımda yalnızlığımı
Sindiremedim yaşanmışlıklarımda
Sadece anlatamadım gözlerimle
Dinletemedim sabrıma
Her zamanki gibi olan bana oldu sevdamda
İkimizin yerine ben ağladım yarınlarımıza
Gece çabuk gelirdi bizim oralara
Vakti geldiğinde insanlar hızlıca terk ederdi sokağımızı,
Oturup o ayazda terk edilmiş sokaklara anlatırdım hayallerimi
Düşlerimden hatırladığım kavga ettiğim büyük evler ve yollar vardı
Birde ezan sesi ile evlerine kaçışan içlerinde ben olan çocukluğum
Sonra büyü bozulmasından korkardım saklanırdım bildiğim yerlere
Tarifi imkansızmış meğer
Hiç bir şey yazamıyorsun
Tutuluyorsun elini eteğini çekiyorsun
Umutla bekliyorsun
Bir söz söyler olmadı bir çift bakış
Ne yapsan olmuyor duymuyorsun
Sebebi var hayatımdaki çıkmazların
Artık umursamıyorum hiçbir şeyi
Anlamıyorum da zaten
Cevabını dahi veremiyorum
Biliyorum
Bir yerlerde gizli bir el var
Seni diğerlerinden ayıran gözlerindeki anlamdı
Onlarla kalsa iyi bakışlarındaki masumiyetti
Bir o kadar yalın ve yabani
Seni seçtim sevdim ama
Asıl neden neydi biliyor musun?
Senin kalbinin yüzün kadar güzel olmasıydı
Senin için; hayat
Bir sondur aslında
Benzerini ararken bulduğunda
Hayat kaldığın andan başlar
Aslında biraz sen ve Birazda ben...
Gönlümün derinliklerinde biriktiriyorum yaşanmışlıkları
Dahası Sessiz hayatıma bir renk cümbüşü getirdim
Takvime bakmayalı çok uzun zaman olmuştu
Haber alamadım hiç kimseden
Düşündüm her seferinde biraz benden birazda senden
Bu soğuk savaş çok şey götürdü ikimizden.
Bazen sessizliğimi dinliyorum,
Bir köşede yalnızlığımla
Biliyormusun çıt çıkmıyor ikimizden de
Öylesine bir sessizliktir ki bu
Tıpkı bir Anadolu kasabasından trenle geçerken
Trenin sesini değilde yalnızlığımı dinliyorum
Ayrılık içinde bitiremediğin hislerin hatırasıyla yaşamaktı aslında.
Sorarsın kendine güzel olan o günler mi? diye
Tükendiğini anlayamadan biten zaman gibiydi, yokluğun.
Göz göre göre üstünde durmadığım anlarda vardı elbet.
Yine de tuttum içimde hep sustum.
Öylece kalakaldım durdum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!