Enver Ünver Şiirleri - Şair Enver Ünver

Beyhude değil Rahman'ın keremi lütfu ki, arzularım mukabilince tezlil ile zem etmez diye serdimdir, niyazım benim ,
Maazallah, bu niyazım olmazsa, o zaman dini şirk yüzünden hüsranın olmazmı benim?

Bir sevgi taşıyorum amma sevdaya dönmesin diye gamı hüznüm var
Tarasamıydı tarla kötenleri, tarasamıydı dilik dilik küfi taşları,?
Kimi kum, kimi çakıl olmuş aklımda kalan naçar bunlar diyar gibi bir yar olsaydı bu anda yanımda ne kadar isterdim , fakat musallat gibi yolum üstüne çıkıveren negahandan başka ne var?
Bir mucize beni kurtaran olacak beni hicran eden, bu can içre yanmaktan, mecalim kalmadı, bitkinim,
Nasıl söneyim nerde o vahada, bir kırba elimde bir kuyu başında beklesem,

DİVAN ŞİİRİ
YARA DÜŞTÜ YAR

Zerrin taciriyle arzı endam ederken
Seyrü seferde bir kıraç mahalda yara düştü yar

Bu dünyadan kalkıp gitti bu dünyada misafirdi zaten Firdevs-i muradı derdi. Kaderini beğendi zahir, hasretin bulunmadığı her yer çözülmez muammalara taaccübün cem olduğu yerde
Ne emel edilse alemlerin sonsuzluğu her yerde tekasuru amelin olmadığı,hülasa her simaaya nasbi reva ise beyza ile sarılır nur olur.
Her behrüdarı kulun niyeti azanisi beyza-ı nur aleminde bir sır,
Şayet zalim gibi ruhuna hükmederse zulüm, o vakit çehresi nur yerine kerahat ile bir olur.
Gamı kederin acıları bağlardan azad olurken, dünyada kalan bir ince seste duyulan suha...

Taptuk'un kapısından, Hüda'nın kapısına yola çıkınca
Terketti dünya mülkünü Yunus. adın yazdı, bu dünyaya isim bıraktı ,
Ne bülbülün avazına meyletti, ne dünya tarlasına, sırtında heybesiyle ceddi atasından Asım bıraktı.
Ahir dünya neden bana çile ile cefasın diyerek,
Doğrular zümresine katılmaya, sesin bıraktı.

·

Zerre-i kürre den beri gel
Ey! Şanı şerefin beşerdir senin, geçme dünyadan geri gel
Olurya mülkün bağı kurusa da bir gün,
Kendini zal sanıyorsan zal bağına geri gel,

Senin aradığın yerdeydi solan gül tomurcukları
Bana bakma benim sevdam dikenlidir
Dalların gülsüzlüğü yaban arısı koğuşu,
Amma sevdamı verebilirim ücretsiz,
Şimdi kale surlarını yıkmaya geliyorum,
Sabbah'ın irem bağını dal dal sökeceğim

Uzaktan ağlamak yakınları yok saymak
Bahar otlarını güze saymak
Hayatın en güzel tarifi
Bilinmez bir yerde durmak,

Kavmi beşermi serapa çadır kuran oymak
Her adımda hayal, her adımda toprak,
Ve dünyaya yürürken ışık yılında bir fersah,
Kaç yıl sürdü kimbilir bir hazan,
Çiçekler mi açmadı, nedeni durduğun yerde?,

Sensin bu velvelenin bunca sebebi
Bir sevda kalesini miras bıraktın
Ne sürülür, ne toprağında ot biter
Benim gibi seninde;
Feryadın duyuldu, neyin var dağlar,