Nevşehir doğumlu
gurbette yaşıyorum
Dertli geceler doldu yine haneme
Yalnızlık çöktü her bir zerreme
Gölgeler konuşur duvarımda sessiz
Ruhum belki de artık iyice densiz
Adam Olmak
Gücünü sesinden değil, yüreğinden alabilmektir.
Bir kadının gözyaşında kendini sorgulayabilmek,
Onun yanında olmak için bahane değil, sebep bulabilmektir.
Adam olmak;
Bir sabah kalktım, yoktun yanımda,
Kahve bile soğumuş, içilmiyor usulca.
Duvarda asılı gülüşlerin hâlâ sıcak,
Ama tenin kadar değil, alışamam buna.
"Alışırsın" dediler, zamanla diner sancın,
Annen giderse, kapın gider.
O kapı ne kadar açık kalsa da
kimse içeri eskisi gibi giremez .
aynı tatta çay demlenmez,
yemeğin tuzu eksik olur.
Evin içinde dolaşan o sıcaklık,
Gurbetteyim şimdi.
Kıyıya çekilmiş bir sandal gibi…
Yabancı bir dilin ortasında kaybolmuş Türkçem gibi.
Bu sabah bayram namazını bile kaçırdım.
Camiye gitsem,
Kimse “nerede kaldın?” demez.
Bir gün sorsaydın içten,
“Nasılsın?” diye,
Kelimeler yetemezdi,
Ben bile tarif edemezdim kendimi.
Suskunluğum bir ömür sürer,
Bayram sabahı erken kalktım,
Kokun yok, sesin yok, yokluğunla yandım.
Annem gözlerini silerken sessiz,
Ben hâlâ kapıya bakıyorum, belki gelirsin diye annemden habersiz.
Terliklerin durmaz oldu kapıda,
Benim kaderimde
ihanet devriye gezerken,
arkadaşlıklar açık arttırmada satılığa çıkarken.
Selam vermek bile cüzdan ile olurken...
Şeref desen yerlere serilirken,
Bir gün ben Gidersem,
Mezarıma menekşeler bırakın…
Solsa da olur, zaten içimde hiç bahar yaşamadım.
Kuşlar uçsun başucumda,
Gurbetin soğuk rüzgârını taşısınlar toprağıma.
Kadın bir sabah sessizce gitti.
Arkasında ne bağırdı, ne kapı çarptı.
Sadece gözleri konuştu son kez —
Yorgun, kırgın, ama hâlâ sevgiyle bakan.
Adamsa…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!