Kara geceler anlatsa derdimi,
Ne bir dost kalır, ne de gerçek yüzleri.
Sustum, suskunluğuma iç dediler;
Yetmedi, bir kadeh daha verdiler.
İçim kor gibi alev alev yanarken,
Kadın Olmak
Parayla alınan sevgide merhamet bulunmaz,
Gösterişle kurulan yuvalarda huzur kalmaz.
kibirle ezilen kalplerde ise sadakat barınmaz.
Kahveyi karıştırdı adam, usulca.
Sessizlik oturmuştu masaya,
Kadın çoktan toplamıştı çantasını.
Gözleri yola, yüreği başka bir yana dönüktü.
Ve iki yürek,
Kundakta ağlamışım, "sus" demiş ilk bakışlar.
Bir ömrü taşıyamaz her yürekte yakışlar.
Ne bahar ne de güze uğramaz bu bakışlar.
Kırılmış hayallerle içe çekip ağladım.
Kayyum atayacaklar duygularıma,
Sen gittin, geride yalnızca kontrol kaldı.
İçimde ne varsa en baştan numaralandırıldı:
Gözbebeklerimden kalbimin kuytusuna kadar.
Bir daha izinsiz sevmemem için,
Yazlıktaydık, ağaçların gölgesi serinlik sarar,
Ağustos’tu, gökyüzü cayır cayır yanar.
Sükûnet inerken deniz, ipek gibi parlar,
Çayı demledim; vakit, ince bir sabırla dolar.
Bir masa sarsıldı toprak zeminde,
Hayatın tokadını yedim erkenden,
Bir ninninin sustuğu an, birden.
Donmuş bir çocuktu içimde kalan,
Ne sevgi gördüm, ne sıcak yorgan.
Yıllarca koştum, adım adım
Sordum mutluluk nedir diye
Kendimi kandırdım, "Başarı budur" diye,
Meğer ruhum gömülmüş karanlıklar içine.
Gözlerim dolarken her büyük alkışta,
Yıllarca koştum, adım adım
Sordum mutluluk nedir diye
Kendimi kandırdım, "Başarı budur" diye,
Meğer ruhum gömülmüş karanlıklar içine.
Dilim varmıyor, sustum yine,
Gözlerimde biriken sitem, çile işte.
Anlatamam sana içimdeki yangını,
sus desem gönül razı değil konuşsam olmuyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!