Emin Alsancak Şiirleri - Şair Emin Alsancak

Yanından bile geçmiyor oysaki,
Seni anlamasını beklediklerin.
Dua etmekten öteye geçemeyecek.
Sırayla kesilse bileklerin...

Bilirim, ağlarsam kimse susturamaz beni.

Bu şiirler türküler ağaçta bitmiyor.
Tarihi ve insanları şahit tutuyor,
Her bir yaşanmışlık.
Hem de delicesine...

Bir çocuktan ziyade fikir doğurmalı,

Dünyadan sesler duyuyorum.
Üzerine beton döktüğüm seni,
Fırlatıyor beynimin ortasına...

Ama elim iradeli ve tutarlı.
Gitmiyor resmine.

Gitmek günah,
Kalmak sıkıntı,
Ortada durmak vebal.
Bi ölmek serbest,
Bir de delirmek...

Bugün aşık olacağım kurgusuyla,
Başladığım bir sabah daha.
Nasıl bir derinlikte inanış ki,
Vazgeçiş yok sonu hüsran olsada...

Bir kağıt toplayıcısının arkasına takılmış,

İçimde çıkmak için,
Sırasını bekleyen canavarlar.
Aklımın yükü ağır diyorum.
Anlamaya yanaşmıyor yaratılmışlar...

Fotoğraf çekildim cinlerimle.

Yalnızlığın vücut bulmuş haliyken,
Buna muhalif bir el kurdu düzenimi.
Sinsi vesveselerle peydah oldu bu tezgah.
Kalabalıklar önünde verdiler kefenimi...

Nerden bilebilirdim ki;

Sen ne sanmıştınki elin adamı.
Yalnızlığına ses veren sadece bir martı.
Beyoğlu tarihinde, görmedi böyle kasvet.
O da onayladı, benim yalnızlığın tarafı...

Bu aç karna kaçıncı kahve.

Gece ne kadar uzarsa uzasın,
Yazgıdaki rüyan kadarsın.
Nasibinde yoksa eğer,
Uyandığında da hatırlamazsın...

Tabi, hepiniz eylülde doğdunuz.
Yarınız terazi, yarınız diğer burç.
Size yaramızı göstermekse,
İşlediğimiz en büyük suç...