Umut hep var, sen tutun diye.
Ne yaparsan yap, bakma geriye.
Hayatı anla, dön deliye.
Al uzattığım kalbi, sorma niye...
Kimi bir telefon kadar yakın,
Uçur balonları,
Belki mutluluk olup yağar üstümüze...
Uçur balonları,
Tüm dertleri çeksinler gökyüzüne...
Ne kadar şikayet etsek de,
Umudun boş olduğundan.
Umut etmeye devam edeceğiz,
Hem de en koyusundan...
Lakin;
Bizim değildi omzumuzdaki yükler.
Sormadan yüklemişti sözde sevenler.
Ölmek zorunda değiliz, buna eminim.
Yürüyüşümüzden etmesin bizi tümsekler...
Bu ur ne öldürür ne yaşatır bizi.
Sen elimdeki sigaraydın,
Ölürken bile bırakamadığım.
Feda olunmaya en layıktın sen.
Gözümü bile kırpmadığım.
Benim canım vatanım...
Ne şiş yansın ne kebap.
Hepsi olmuş çavuş ahbap.
Ümmetin vebali boynunuzda.
Ne minber bıraktınız, ne de mihrap...
Üç sırdaş seçtim.
Hikayemi doğrulasınlar diye.
Hepsi farklı bakış açısıyla,
Kara kutum olsun yarınlara...
İçimdeki karanlığa rağmen,
Her kavuştuk sandığımızda,
Dünya, 'yalan' adlı küreğiyle,
Vurdu ağzımızın ortasına...
Silkindik, ne oluyor dedik.
Hakikate boyun eğdik.
Leyla kim mi ?
O benim en güzel ütopyam.
Bu zamana kadar ulaşamadığımın,
Ya da olmasını arzuladıklarımın,
Sadece sembolik adı.
Ayağımı yerden kesen,
Ve göğün karnı yarılır.
Bu muhteşem günün hatrına.
Saçaklar değişik bir hal alır.
Ellerinde, filizler hazırlanır yarına...
Gök gürültüsü şenlendirir,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!