Ekrem Şama Şiirleri - Şair Ekrem Şama

Cihadı unutmuş, paslı bir nesildik,
Onun sesini duyduk, kulak kesildik,
Süt sağmak için, tekelere asıldık;

Çilekeş, yüzü nur, alnı ak, başı dik;
Biz cihad nedir, Erbakan’dan öğrendik! ..

Son haçlının azgın atı kalktı şaha,
Vuracaktı bizi, boğazlardan geçip,
Yaralı arslanlar ayaktaydı daha,
Çanakkale için koştular and içip...

Boğazdan kaçtılar denizi öperek,

Dünyaya bak sanki ilahi bir mühür,
En büyük ibadet, bir lahza tefekkür.
İnsana yakışan, Yaradan’a şükür,
En büyük ibadet, bir lahza tefekkür.

Şayet girebilsen, ta ortasına dek,

Yine bir çocuk, düşmüştü çukura,
İmdat! Diyordu, bağıra bağıra....
Herkes koşuştu, büyük bir telaşla,
Yoktu ortada, ambulans da hala...
Toplandı bir çok, insan çukur yere,
Öneriyordu, herkes birer çare;

Çanakkale Cihadı’na bakalım beraber,
Sen de inceleyip gör, konuşuyor belgeler.
Koynunda cihad fetvası, asker yırtınıyor,
Komutan emir verdi, canhıraş çırpınıyor.
Başında komutan, önünde amansız düşman,
Aklında şehitlik, yürüyor geri bakmadan.

Vatanını sevememiş,
Bu bey, incik boncuk kadar,
Zira ki gelişememiş,
Bu beyincik, boncuk kadar..

18.09.2006

Engel olmak için biz, alevden o sele,
Süngümüzü kuşandık, çektik de besmele,
Kurtuldu vatan, namus, Kuran ve istikbal,
İmanın şahlandığı, yerdir Çanakkale!

Ey tarih! Dile gel de, açık açık anlat,

Attınız gençleri sisli ormana,
Engeller koydunuz yol arayana
Yönler yalancıdır, levhalar sahte,
Nereye gidecek, dönüş ne yana?

Sokaklara bakın şiddet yığını,

Ekolojik felaket geliyormuş hızla,
Bu defa da, erimeye başlayan buzla.
Buz dağları erimeye başlamış bile.
Dünyayı sular basacakmış, bu gidişle.
Isı buzullara nereden gider acep?
Benim aklıma geldi önemli bir sebep;

Vücudun ölümü, beyinin ölümüyle,
Ordunun ölümü, Bey'inin ölümüyle...
Toplumun ölümü, mananın ölümüyle,
Kuzunun ölümü, ananın ölümüyle...
Şiirin ölümü, şuurun ölümüyle...
Gözlerin ölümü, şu nurun ölümüyle...