Önder Özkaran Şiirleri - Şair Önder Özkaran

Ben ki, bir gölgeyim perdesiz pencerelerde
Arar dururum, yitirdiğim çocukluğumu.
Yüzüm dönük, buğulu camlarda yüzüme,
Bir sis çöker, unuturum unutulduğumu!
Önder Özkaran

Önder Özkaran

Elbette fanidir ölüm,
Ölümü öldüren Allah var
Sabret gülmezse yüzün
Garibi güldüren Allah var

....................................

Devamını Oku
Önder Özkaran

Ayak basılmadık bir yerim yok...
Atlar koşuyor doludizgin içimde,
Ne ot bitiyor ne çiçek kokuyor!
Sakallarım, bembeyaz toz içinde

.................................................

Devamını Oku
Önder Özkaran

Bana sensizlik yaraşır geceleri
İki büklüm, duvar diplerinde!
Sevdanındır adamı gitmeler,
Giderler öylece, nasıl geldilerse.

.................................................

Devamını Oku
Önder Özkaran

Ağla, ağla ki...
Bu yağmur,
Bir gün dinsin!
Hasrete, yokluğa;
Kendine, bana ağla
................................

Devamını Oku
Önder Özkaran

Ben seni çocukluğumda tanıdım.
Daha açmamıştı içimde fesleğenler
Ve ben seni hiç tanımazdım
Şiirler, peşime düşmezden evvel!

...................................................

Devamını Oku
Önder Özkaran

Şu ölmüş virane şehir…
Duvarlarında izi tarihin
Ey susuz akan nehir!
Konuş yok mu dilin?

....................................

Devamını Oku
Önder Özkaran

Cehalet öksüz kalmışlığı bilgeliğin
Çok lafta fukara, az lafta cehalet
Kitap kitap okusa edepten nasipsiz
Her sıfatı noksan, her işi necaset

Eşegi sula desen verip yularından

Devamını Oku
Önder Özkaran

Bir mart sabahı düştüm
Kırık kollu penceremin önüne
Her yerde kediler vardı,
Balkonda, damda, sokakta!
Her yerde aşk nağmeleri
Her yerde serenat cilveleri...

Devamını Oku
Önder Özkaran

Dinle kalbinin atışını sen
Yaralı kuş gibi çırpınıyor, nasıl?
Sanki ruhumda bir hüzünlü fasıl
Keşke feryadını bir duyabilsen

............................................

Devamını Oku
Önder Özkaran

Duyuyorum!
Kulaklarımda, sensizlik kalmış!
Öpüyorum, eşikte gölgeni,
Bir buselik hatıran kalmış.

Gömülmüş, ne için içime

Devamını Oku