Efe Yildirim Şiirleri - Şair Efe Yildirim

Yalnızlığım sebebi yansımam,

Yani yansımam olmasaydı,

Benim gibi birisi zaten hiç olmazdı,

Ne ilginç şey:
sanat ve sa’nat.
Sırrı sonsuzlukta,
susmayan susmuşlukta.
Susmak sonsuzluğa bâkî,

yazın…
Tarifini veriyim mutluluğun,
Öyle pasta, kek, böreğe yemeğe benzemez…
Kimsenin mutluluğu kimseye benzemez…
Yağından, şekerinden, tuzundan başlayarak herkes kendi tarifini uygular,
Bazısı fazla yağ koyar,

tanrıyı severek başladım yola
sonrasında bir kızı
ve imkansızı,
imkansız oldukça gönlümde tufanlar esti,
sesi ve mizacı görmek gerektirmedi,

Çok bildiğini sanan insanların cezasıdır;
.... yeterlilik...

Yol mudur, Bilemem

Yol mudur, soranlara bilmem,
Bildirmem.
Bildirmenin yolunu
Sana, bir başkasına da bildirmem.

Hani bir sözü vardı Cemal Ağabeyin
(Nerden abim olduysa artık, belki yaşadıklarımızdan...)
Çok farklı yorumlardı kendisi Sevdayı,
Çok aşıktı birilerine...
Dörtnala sevişmeyi arzulardı..
Bilhassa geceleri..

Olur da görürsek çıkmaz sokağı,
Bundan sonra nasıl yazıcam bilmiyorum,
Nasıl söyleyeceğim sevdiğimi,
Bunun için aşkımızı aşıklar şehrine saklıyorum,
Romandan Osmanlıya,
Avrupaya açılan kapıya,

Napcam ki artık,

Çıkmaz sokaktayım,

Yolun sonu yol değil ki,