gözlerin bana ölümü hatırlatıyor sevgili,
ne kadar korkak çekingen
yalnızlıkla kokuşmuş ölümü
ve de çaresizliği,
dudakların bana ölmeden önce yapmam gerekenleri anımsatıyor,
bilhassa geceleri,
ulan kusturma be aşktan,
(aşk mı kaldı,)
bir evren bu,
beşeri her şeyi abartan,
tatsızsın,
tatsızsın ben insan,
ilk tutuğumda elini biliyordum,
o ellere bu gönlün uzak kalacağını,
ilk gördüğümde biliyordum,
o gözler hasret kalırsam bu hayatın mahşere giden seyahati nihat olacağını,
ve ilk tattığımda dudağını biliyordum,
eşi benzeri olmayacağını,
Çok umut ettim yazarken,
Gönlümü kalemle paylaşırken,
Kalbimi Kağıda anlatırken,
Oysa ne aptalmışım,
Denizin kızının gönlünü çalabilir miydi,
Şimdi Yaz Kapıda
Şimdi yaz kapıda,
çiçekler açmış,
güneş aldatmış insanları.
Şortlar, tişörtler sanki
Seni seviyorum diyememek,
yazı getirememek,
kışın taşınan odunları, yağan karları görememek
yahut görüp de yaşayamamak
bana ölümü hatırlatıyor.
Şimdi dersin ki, bilirim, çıkar dersin ki:
“Senin yazın benim kışımdır,
benim kışım ise yaz.”
Anlatılmak istenen o değildir sevgili,
ama bilirim, anlamışsındır da anlatılmak isteneni.
Başladığı gibi bitirdik her şeyi,
Yakınız ama bir o kadar uzak,
İsmini bilirim,
Sesinden uzak...
Dostlarım ortak..
gerek dolaylı
bazen ise dolaysız
çoğunlukla ise olaysız sevdim seni
öyle anlamlı derin
bazen bir kitap okursun bir solukta
ne saaten haberin olur ne günden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!