derin bir sessizlik içindeyim,
ne yansımam var denizin üstünden…
ne de geceleri susmak bilmeyen sesim
ve sonrasında soluk soluğa nefesim,
dinledikçe kendimi duyabildiğimi sandıkça kendimi,
kaldırır bir başıma…
düşündüğüm bazı şeyler var şu hayat hakkında
bazsn bir ses
bir koku
bazen bir isim..
şehir.. hayvan..
Gelgitler yaşıyorum arada,
İnsanoğlu tabii, kayıyor gözüm —
Gözümün varlığına şükredenlere,
Mavi gözlülere…
Hele bir de heybetli yaratınca Yaradan,
Şevk-i müstahak bana:
Bir kasadır kalp aslında
Koyar insan biriktirdiklerini
Sevdiklerini
Kişiliğini
Ansızın bir kasa çalınabildiği gibi
şimdi sen benden kaçmıyosun,
(hani kaçıyordun ya...)
ben kaçıyorum..
çünkü korkuyorum hayallerimin yok olmasından...
mavi gözlerinden sarı saçlarından uzaklaşmaktan...
böyle var oluyorum,
Neyi yanlış yaptık,
Kışları yazı mı bekledik?
Bre, Suç mu?
Neyi yanlış yaptık,
Gelmez ki yaz hiç kıştan sonra,
Bu ne biçim memleket,
Şiir yazmak kolay değil,
ya da düşünmek...
özlemek kolay değil kaptırmadan gönlünü sevmek...
yalnız olmak kolay ,
yalnızken düşünmek daha kolay...
Ben hep korkaktım.
İlk kaydıraktan kaymam dakikalar aldı,
Dakikalarca meslektaşları izledim.
İlk iskeleden babamın alayıyla atladım.
Sorun, aslında bilmenin bilmek olduğunu düşünmekte,
yahut düşünmenin,
düşünebilmenin zannetmenin acizliğine
korkuyla düşlemekte.
Köşe kapmaca oynadık hep hayatla,
Şanssızdık,
Bir oraya,
bir buraya gittik.
Durduk.
Döndük durduk.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!