Çalsam geceden yıldızları
Doldursam koynuma kaçsam
Ve sen geldiğinde
Her akşam birini yaksam
Bir kemend atsam yarım Ay’a
Kanayan şimendiferde
Sallandı belleği
Kendine gelemedi sarsıldı bedeni
Sızlayan elleriyle toprağa sarıldı
Biraz da kendi elleriyle makaslamıştı hayatını
Sıktıkça sıkmış dişlerini,
Çarmıha gerilmiş çığlık.
Bağırır korkarak ayak sesleri,
Törpülenmiş köşesinde.
Kalbim firari
Eli kulağında ayrılık sevdam
Bahar sallanırken salıncağımda sarı
Mor düşler parlar gecenin tenhasında
Bir liman arar gölgem
Acı kalbimde beşik kertmesi
Kendine kapanman neyi susturacak içinde?
Yenik yüreğinde travman
Keskinleşecek.
Bitecek mi içindeki kavga.?
Neyin iç yansımasıydı yaşadığın?
Aylar senelerce uzadı
Ellerinde
Salkım saçak acılarım
Üzüm bağında asılı kaldı
Yine uza sokaklarıma
Anneciğim
Yokluğundan beri değişmedi hiçbir şey
İçimdeki Özlem sana olan kavuşmam
Ve yalnızlığım değişmedi
Yokluğundan beri her şey değişti anneciğim
Hava su nefes almam
Son günlerde daha bir sulu gözlü oldum
Giderek sana benzemeye başladım
Eskiden olsa her ağladığına kızardim
Şimdi yalnızlığımla başbaşa kaldım
Gidişinle ben de karanlıktayım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!