Sen öyle değildin, uzun zamanden beri,
Gözlerin görmezdi beni, başkalarının gördüğü gibi.
Bir bakıyorum, benden yüz çeviriyorsun.
Birlikte tattığımız tutkulara yüzçevirip,
Sessiz izler bırakıp, kendi yoluna gidiyorsun.
Yas tutuyorum, içimde karanlık yanıyor.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta