Düşen Hayaller Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Bana kol kanat olup uçmayı, öğretecekti,
Kanatlarımı kırdı, düşen hayallerimle kaldım.
Bir zamanlar gökyüzü, ellerimde süzülen bir masaldı,
Şimdi, yerle gök arasında kaybolan bir umut kaldı.

Yelkenlerim rüzgarla yarışırken,
Artık sessizliğe teslim olmuş umutlarım.
Her adımda, eski sevinçlerim sızlayarak kayboldu,
Bana öğrettikleri, uçmaya çalışırken yere düşmekti.

Senin için parlayan bir yıldızdım,
Şimdi ise karanlıkta sönen bir ateşim.
Ve ben, yine de uçmayı hayal ediyorum,
Kanatlarım kırık olsa da, gökyüzüyle barışmak için.

Düşen hayallerim, hep bir yerde bekliyor,
Yeniden kanatlanmayı, yeniden gökyüzüne açılmayı.