Durak Yiğit Şiirleri - Şair Durak Yiğit

Yaz bahar bitti bak dönüştü kışa
Döküldü yaprağım soldu güllerim
Hazan mevsimidir ne yapsak boşa
Döküldü yaprağım soldu güllerim

Ömür geldi geçti yeller timsâli

İnsan sevdiğine böylemi eder?
Bırakıpta yâr’in elemi gider?
Hiç mi düşünmedin bu garib nider?
,,,,,Sende benim gibi hüzünü yaşa
,,,,,Dökülsün yaprağın güzünü yaşa

Gönül düştü yad’ın bir güzeline
Dolaştırır elden ele YÂR beni
Aklım ermez yalan dünya işine
Dolaştırır elden ele YÂR beni

Akşam olup herkes eve girince

Biz ne çektiysek hep şu dilden çektik
Dili tutamayan başlar UTANSIN
Onunla dostlara çektiler tetik
Dili tutamayan başlar UTANSIN

Kulağına küpe eyle sözümü

Su misali akarak
Gelip kalbime girdin
Söylesene güzel kız
Muradına erdin mi?

Düşürdün YÂR peşine

Dinini yermekle neyi deliyon?
Görüyorum koyun gibi meliyon
Biraz yavaş çok ileri gidiyon
Kargalar başıma kuzgun kesildi

Laf sokup durursun neden dinine?

Uzaklardan bir YÂR sevdim el oldu
Açmadan güllerim BAĞIM da soldu
Anlamadım bize böyle n/oldu
Beni yerden yere çaldın beni sevdiğim

Dağlar duman tutar YÂR oylum oylum

Bıraktım gidiyorum sana ait ne varsa.
Al dünya senin olsun,
Aşka dair ne varsa
Kalmadı inan gücüm,nede sabır dermanım
Mahrum kalsın yüreğim
Hem aşktan hem sevgiden

Ben de vaz geçtim, boşa ağlama
Kırdı şu kalbimi, taşların yeter
Dönmem sana asla, boşa ağlama
Kırdı şu kalbimi, taşların yeter

Sen çağırdın beni, gönül bağına

Kanadı yoktur ki sanasın melek
Sonradan anlarsın meğer’se kelek
Giydirirler sana ateşten yelek
Düşüp aşk od’una yanma sen KIZIM

Yalan sözleridir en büyük silah