Durak Yiğit Şiirleri - Şair Durak Yiğit

Yaz bahar bitti bak dönüştü kışa
Döküldü yaprağım soldu güllerim
Hazan mevsimidir ne yapsak boşa
Döküldü yaprağım soldu güllerim

Ömür geldi geçti yeller timsâli

İnsan sevdiğine böylemi eder?
Bırakıpta yâr’in elemi gider?
Hiç mi düşünmedin bu garib nider?
,,,,,Sende benim gibi hüzünü yaşa
,,,,,Dökülsün yaprağın güzünü yaşa

Gönül düştü yad’ın bir güzeline
Dolaştırır elden ele YÂR beni
Aklım ermez yalan dünya işine
Dolaştırır elden ele YÂR beni

Akşam olup herkes eve girince

Biz ne çektiysek hep şu dilden çektik
Dili tutamayan başlar UTANSIN
Onunla dostlara çektiler tetik
Dili tutamayan başlar UTANSIN

Kulağına küpe eyle sözümü

Su misali akarak
Gelip kalbime girdin
Söylesene güzel kız
Muradına erdin mi?

Düşürdün YÂR peşine

O elâ gözlerin sanki bir pınar
Yâr senin yanında ben çok mutluyum
Sevdan özlerimden göl olur damlar
,,,,,Yüreğimde aşkIn huzur doluyum
,,,,,Şükür bu halime sen’le mutluyum

Eğer ki bu aşktan emin olmasam
Hayata bu kadar sarılırmıydım
Şu gönlümde seni bulamasaydım
Sevdana bu kadar karılırmıydım?

Döndüren sen oldun beni ölümden

Yol vermez gideyim dumanlı dağlar
Yakar yüreğimi sensiz geceler
YÂR’im hasretinle gözlerim ağlar
Yakar yüreğimi sensiz geceler

Çağlayıp akıyor hasretin seli

Anamadan doğalı gülmedi yüzüm
Aktı gözlerimden yaş düzüm düzüm
Aceb güldüğümü görürmü gözüm?
İşte gidiyorum şen ol sen DÜNYA

Ta çocuk yaşımda kırdın belimi

Kara gözlüm bırak gayri elimi.
Şen olsun ana ile babanın yurdu
Ayrılık la bize ettiler zulüm’ü
Şen olsun anan ile babanın yurdu

Bu derdim kimselere diyemem,