Durak Yiğit Şiirleri - Şair Durak Yiğit

İnsan insanı hiç, görür mü hakir?
Bana yazma diyor, saygıda fakir
Şâir müsveddesi, küfürde mahîr
_____Bırak yazma diyor, bana boşuna
_____Zira hiç gitmiyor, sözüm hoşuna

On sekiz mart gecesi
Kuruldu can pazarı
Arşı alaya çıkdı
Ülkemin ahı zarı
Atam verdi emiri
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ

Özlüyorum gelmez oldun Nazlı YÂR
Söyle senden başka kimim var benim.?
Bekliyorum ah’de vefâ sen’den YÂR
,,,,,,Bulunmaz halimi soran sevdiğim
,,,,,,Söyle senden başka kimim var benim.?

Dört mevsim çağlayan azgın sel gibi
Çağlıyorum boz bulanık nazlı yâr
Besliyorken kara sevdan özümü
Ağlıyorum senin için nazlı yâr

Beni ben’de artık sen’de arama

Gözyaşımı yıllar yılı dökerim
Sevdiğimden haber yokmu postacı?
YÂr yolunda yiten kör bir nökerim
Sevdiğimden haber yokmu postacı?

Bir kara sevdadır serrimden gitmez

Senli hayallerim kaynadı yine
Oylum oylum oldu sinem/de yara
Aşkın ateşiyle tutuştu gine
____ Oylum oylum oldu sinem/de yara
____Kurban olam beni koyma YAR dara

Ben senin aşkınla yandıkça yandım
Her gün hastret ile adını andım
Birgün bu ayrılık bitecek sandım
Her sabah ve akşam ağlarım yarim

Haberim yollarım esen yelinen

Yâr senin sevdana düştüm düşeli
Çile yorgan oldu,hasret\’se yastık
Ben\’den başka herkes hep dört köşeli
Çile yorgan oldu hasret\’se yastık

Eller yâr\’in alıp sürerken sefa

Çağlar duygularım akar sel gibi
Bir vefasız sevdim bakar el gibi
Geldi geçti ömrüm sanki yel gibi
Her YİĞİT dengine düşmez diyorlar?

Elâ gözlerine vuruldum hiçim

Gündüz geceye karışır
Derdim keder’le yarışır
Güller dikenle barışır
Bülbül/üm dalıma konmaz

Yoğurdukça çile hüzün