Dünya
O kadar büyük ki
Akşamları
Eve
Nasıl döneceğimden
Bile
Korkuyorum
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Yüreğinize sağlık, kutlarım....
Kimi zaman dünyamızla birlikte, kimi zaman dünyamızı yitirerek sürükleriz kendimiz ev dediğimiz sığınaklara. Ve her durumda kendi dünyamızı kurarız aslında.
Felsefesini kuşanmış bir şiirdi tebrik ederim.
Saygıyla.
Şiir yazılırken dünyadaki mesafelerden bahsedilmediğini hissediyorum....Çok daha derin bir bakış açısı oluşturulup yazılmış bir kaç cümle çok daha farklı bir hissiyata sürüklüyor okurken....
Akşamları eve dönerken korkmak dünyanın aldatıcı yönünü bize yansımasının yolumuza çıkardığı engellerin aşılamaması gibi durumlardan yola çıkılarak gün içinde içsel sorgulamaların ağır bastığı bir büyüklük gibi geliyor...o yüzden dünya büyük görünüyor göze sanki gitmek istediğin yolu uzatır gibi....Çok farklı anladığım ama anlatmakta zorlandığım bir şiir ...SAĞLICAKLA....
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta