Dünya Yükünün Hamalı Şiirleri - Şair Dün ...

Nihal Hanımefendiciğim

Adını içimden geçirdiğimde
bir anlığına dünya susuyor,
sonra kalbimin derinlerinden
çelişkili bir melodi yükseliyor.

Savaş bitmeden, ben diz çöktüm.
Çünkü aşkın cephesinde zafer,
Ancak secdeyle kazanılırdı.
Ben öyle öğrendim.
Ve öğrendiğim her şey,
Senin suskunluğunda sırlandı Kadın.

I. RIZA

İNSAN denilmez mi,
Akla, mantığa, hakikate yanaşana?
Bilime, fenne kulak verene,
Sevgiyle bakan, merhametle yaklaşan,

Nihal'im...

Yüzün, seher vaktinde açan
Goncanın utanması gibi,
Bir bakışınla yanar içim
Bin yıllık bir yakarış gibi.

NİHAL'İM, HAYAT DEVAM EDİYOR

(Bir Hürmet Risalesi)

Nihal’ime Aşık Olmak

I. Bab: Nihal’im ve Aşkın Suyu

Nihal’im, seninle bir nehir gibi akıyor zaman,
Sakin, derin, içinde kaybolduğum bir mânâ var.

Nihal’ime: Aşkın Metafizik Yolculuğu

Ey Nihal,
Sen ki, gönlümün semasında doğan sabah yıldızısın,
Ben hiç “aşk” diye bildiğime inanmadım.
Belki bir “göz”de senin bakışının aynasını gördüm,

Karanlıkla Barışın Şiiri

Gecenin koynunda bir ateş yandı,
Söndü sandım, doğdu ışık ardından.
Karanlıkla barışan gönül bilir,
En derin hüzün, en saf sevinçtir.

I. İnsan Olmak ve Rızalık

İnsan denmez mi akla, mantığa, bilime yakın olana?
Sevgiyle işlenmiş kalp taşıyana…
Rızalık nedir, dedim ana-baba, kardeş, dost, komşuya:
“Biz senden razıyız, Allah da senden razı olsun.”

Ruh ve Su – Akışın Sırları

Nihal’im, ellerin bir dere gibi akar ruhuma;
Her dokunuşun, susuz kalmış bahçemde bir pınar,
Ve ben, o pınarın serinliğinde kaybolurum,
Sessizce, ama her zerremle seni hissederek.