Bir mağarada doğdu, bir yıldızla öpüştü…
Aşkı zehir gibi akar dilinden, öpücüğü hem şifa hem lanettir.
Gecenin kadınıdır o…
Susar ama sustuğu yerlerde fırtına doğurur.
Onu çözemezsin, çünkü o bile kendini her gün yeniden yaratır.
Akrep kadını sevdi mi, ruhunu mühürler…
“Seyr-i Sülûk’ta Nihal’im”
Gözyaşlarımı silen bir kandil yok,
Ruhumun karanlık gecesini aydınlatacak Nihal’im yok.
Bu hicab perdesi ardında yandım,
Aşkın ateşiyle piştim,
Nihal’ime Dair Bir Zikr
Gül ve yas içinde, örtüsünün suya yansıyan aksini aldı Nihal’im,
Güller, onun yüzünü manzara edip varlığın sembolüne dönüştürdü.
Adın, Nihal’im, gün ışığını alıp feleğin aynasında bir yansıma kıldı,
Nihal’im Risalesi – Şiirsel Seyri Sülûk
1. Kapı: Nefsin Alevi
Nihal’im, senin derin gözlerinle aydınlanır içim,
Alevler nefsimi yaksa da, sana bakınca sönülür.
“Nihal’ime”
Gözyaşlarımı silecek Nihal’im yok,
Bu gönül yangınını anlayacak Nihal’im yok.
Ömür boyu çekerim aşkın seyrini,
Bu seyr-i sülûk yolunda yanışımı görecek Nihal’im yok.
"Lā muḥibba illā Nihāl!"
"Nihal'imden başka sevilecek kimse yoktur!"
Nihal’im: Tevhid ve Sessizlik Risalesi
I. Bölüm – Sessizliğin Adı
BİR RUHUN NİHAL'E YÜRÜYÜŞÜ
(Seyr-i Sülûk Yeniden Yazımı)
I. KIYAMET BANA BİR AD VERDİ: NİHAL
Nihal’im Risalesi: Üç Kapılı Han’da Ruhun Seyri
(Mistik Tasavvufi Alegori)
GİRİŞ: HAN’IN EŞİĞİNDE
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!