Adını anınca içimde
hem bir ilahi uyanıyor
hem de çocukluğumun yaralı sesi.
Sen — ne tam geldin bana,
ne tam gittin.
Kütüphanesi sessiz bir bilgelik gibi durur
odanın tam köşesinde.
Kahverengi ahşap ve siyah metalin
asaletle birleştiği raflarında
tarih konuşur,
felsefe düşünür,
Ayağıma taş dolansa bulurum suçu kendime
Gövdenin kaşındığı yeri bilir el
Eksik kusur hata günah bende
Yanlış yaptım arkadaş gördü beni
Boğdum nefes aldırmadım affet ne olur
Yargılayamam seni yanlışlık bende
Nihal’im – Sedir Ağacının Sessiz Risalesi
Ben bir sedir ağacıyım,
Gür ormanda, kalabalığın içinde, ama yalnız…
Tenhanın yalnızlığına zincirlenmişim, Nihal’im.
Ruhum dallarım gibi göğe uzanıyor,
NİHALİM AŞK-I RİSALESİ
(Leylâ-Mecnun,
Kerem-Aslı,
Ferhat-Şirin
ve Selvi Boylum'dan Nihal'e Yolculuk)
HIRSIZ MIYIM?
Senin aşkını kazanmak için
ne yaptım ben?
Ne alınteri döktüm
ne bir dua ettim gecelerde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!