Cansız bedenine düştü bir damla göz yaşı.
Kaydı teninden yavaş yavaş.
Silkindi, utandı koskoca musalla taşı.
Caydı heybetinden yavaş yavaş.
Ağıtlar yakılıyor korkunç bir acıyla.
Yürekleri parçalıyor müthiş bir sancıyla.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta