Döndü Dülger Şiirleri - Şair Döndü Dülger

MECBURUM BE ÜSTAD...
O'nsuz bir hayatın içinden geçip gitmeye.
Kırık döküklüğümle arkasından bakarak yetinmeye.
Kanayan yaramın üstünü sabırla örtmeye.
Sevdasını yüreğimde uyutup, yokmuş gibi tütmeye,
Mecburum be üstad, mecburum.

MEMLEKET OLURUZ KARDEŞİM
Yüreğinde sevgi, saygı, merhamet varsa,
Karakteri sağlam, iyiliği gönlü barındırıyorsa,
Hoşgörü tahtını kalbinde taşıyorsa.
Nereli olduğunun önemi yoktur kardeşim.

Gidişime bir sebep yoktu diyor muşsun!
Çıktığım o yolda kendi ayak sesimden ürpererek,
Gecelerce gidip dönmüşlüğüm var benim.
Sessizliğimden pay çıkarıp, kendi kendine hükme soyun muşsun.
Dümeni bozuk nice seferlerde
Ellerinle bu acı karara uğurlanmışlığım var benim.

Acılar hayatın bir parçası Amennah.
Vefasızlığı nereye koyalım meselâ?
Sabırsa sabrettik, emekse verdik,
Kıymetin beş kuruş etmediği nankörlere ne ad koyalım meselâ?
Her kahra, kedere, çileye eyvallah!
Gözyaşıyla geçen senelere eyvallah!

Bazı acıların izahı yoktur.
Anlatsa sabrına ihanet olur,
Anlatmasa gönlüne hicran olur.
Bazı hikayelerin lugatta karşılığı çok zordur.
Yazsa bitmeyecek roman olur,
Yazmasa kalemden taşan her cümle makbere yol bulur.

MÜEBBET ÇİLE
Şiirlerede kırgınım,
Beni hâlden hâle sürüklerken,
Yârin gönlüne hiç mi hiç dokunmuyor.
İçinde bir ateş yakmıyor ki mısralar,
Yollara apansız düşürmüyor.

Mükemmel değilim.
Acziyeti boyunu aşmış bir seyyahım.
Sabrım takatime yenik, kudretim nefsime,
Fakr içinde yol alan mahcup bir misalim.

Mükemmel değilim!

MURAD KUŞLARI
Vardı bizimde bir muradımız elbette,
Takılı kaldı feleğin çemberinde,
İstemeye istemeye uğurladık,
Kaderin yazdığı kararnamede.
Çaresizce boyun büktük,

Müsadenle sevdiğim bu tablo yarım kalmasın ben tamamlayayım.
Senli tarafı griye boyayıp yokmuşsun gibi duvarıma asayım.
Söz bize dair tek bir kare olmasın,
Bir masada boş bir fincanla, gölgeliklere bizi saklayayım.

Müsadenle sevdiğim sevdamızı romanlara yazayım.

Gözün görmedi, gönlün razı oldu.
Halimi bilerek sustun, dilin lal oldu.
Sele kapılmış bir serçe gibiydim,
Çırpınışlarımı görmesen de,
Feryadımı kulağın duyuyordu.
Kalbin biliyordu.