Issız bir yerde dolanıyorum.
Hayat denen bu dar sokaklarda
Yüreğimin bile götüremeyeceği kadar uzaklara gidiyorum.
Büyük bir hızla koşmaya başlıyorum hiçbir zaman soluklanamadığım kadar yol alıyorum.
Tıpkı zamanın alıp götürdüğü yaşamlar gibiyim.
Sonsuz yalnızlığım sanki hç ayrılmamış gibi yanıbaşımda.
Sonra birden bu duygularla sokağımda buluyorum kendimi.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta