Nefret insanda birike birike bir leke olur
Yüreğine çöreklenir yıllarca
Tortu tortu efsaneleşir.
Bu tortudan bir aslan payı sana düşer
Bir karınca payı da bana.
Senden ıssız bir kapı araladım kendime
Artık çok çok ağır gelmiştin kişilik bendime
İçimde bir kader kemendi
ezelden ebede uzanır
Sarar her nefesimi
Düşün düştüğü yerdeyiz
Her daim sahipsiz kuş
Kafesteyiz!..
Yorgun bakışlarla kederli
Yine bağbanın elinde
Kanlı elinde
Eli kanlı al kanlı ellerinde
Örseleniyor, törpüleniyor
Narince ince ince
Kıpkırmızı gonce
Koca çınar kollarını açmış
Seni bekliyor
Yüz yıllık sessizliğinde
İçi içine sığmayan
Kimsesizliğinde...
Bütün dertlerimden
Bu gece yarısında
kurtulup
Bir dağ başında,
Bir yörük yaylasında
Yanık kaval sedasında
Herkesin bir labirent köşesi vardı hayatta
Sen yıllar sonra sanat köşene yerleştin
Bense senden en uzak köşeye
Mutluluk, ev köşemde yer ettim.
Sen yıllar sonra geldin orta köşeye
Şimdi savrulup gidiyoruz
Zaman tozuyla
Bir bilinmeyene
Tutku galaksisine
Dolanan hayatın
Nefretin şerbeti tüketti
Bu yıllanmış şarabı
Bir yudumluk bile kalmadı
Herkesin bir beklentisi vardı
Ama yüreğim en beklentisizine vardı
Kapıda bir ümit bekler
Gece yarısından sabaha
Sevgiye ufuk olur
Korkağa zıll
Şafak yıldırımları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!