Di Yar Şiirleri - Şair Di Yar

hüzün dolu şeyler söylese de yüreğim
bir alayın paramparça ettiği unufak bir bedenim.
bir anlamı olsun diye de değil
Bir his olsun diye söylerim.

Teslim olduğum yaranın
Kabuğunu söküp attım
O iz de geçiyor
Hep geçti
Fakat unutmayacağım
Kabuğu söküp atarken ki acımı

ürkek bir ruh
nasıl da dolaşıyor kalabalıkta
nasıl da yalnız,
sığmış kaldırımdaki tek bir taşa

sızlanmıyor da omzuna binen yükten

ruhum kovalarken güneşi
tutuldu bedenim
geçti önüme bir bulut
yakmasın diye ateşi
yandım
ama kül olmadım

bizler üşüdük çünkü yitirdik güneşi
umduk ısınmayı o ıssız karanlıklarda
parlıyordu da ay gece olunca ölen köylerde
oysa tek bir köylü hissetmiyordu yüzlerdeki parıltıyı

bizler

fırtınalı bir çölde gezen
dingin bir ruhtum ben
yalnızca ağaçlardı derdim.
yapraklara fısıldar
hışırtılarını dinlerdim.
gölgesinde dizime çöker

koşuyorum;
arkamda tüm yaşam izlerim.
geride kalıyor;

kanadıkça ayaklarım,
taşları suluyor

Ve biz yeraltının sadık erleri
Korkutmasın bizi dışarıda kalanların çoşkulu sesi
Biz ki
Gün ışığından kaçıp geldik

Yalnızca uzanmak istedim.
Saçlarımı okşayacaktın.
Gülümseyecektim
Gülümseyecektin
Ve Tanrı yanına alacaktı bizi.
Yeterdi bu kadar mutluluk.

yaşamı
yalnızca gecede tadıyorum
ışık, o yayıldığı karanlıktan sızıyor
biliyorum ısıtmıyor
ama aydınlatıyor
yıldız bir tane değil ki