sevgi, dilde tükenmek bilmeyen dingin ezgi
avuntusudur dili yanmış yüreklerin
bastırır ümitsiz çığlıkları
dönüştürür dingin bir soluğa
yorulur bir an, teslim olur mırıltılara
Sevmek bir günahtı
Ve günahtı en yaratıcı kelimeleri var eden
Cezaydı sensizlik
Cennette buluşacağız
Bir müddet yandıktan sonra.
ruhumda sezdim o gizlenmiş karanlığı
sızdım dehşeti ürküten yollara
bürüdüm yüzüme en ihtişamlı maskeleri
kim olduğumu bilmeksizin yürüdüm
çarptım ve de bakmadım hiç ardıma
ipince dallarınla
senden bıkmış
yorgun yaprakları tutuyorsun
ay, şaşırıyor vefana
çünkü daha batmamış güneş
ışığını vuramıyor ki sana
bu hüzün tanrı ağrısında gizli
ulaşabilir mi her yürek o acımasız acıya
katlanır mı hiçliğin sesine ve
duanın hiç kabul olmamasına
yitirilir mi tanrı hiç cennette
tanrım, yine gece oldu
ruhum hisseder gibi oldu seni
ne uzak ne de yakın
bir ağacın kovuğunda bekliyorum seni
saklandım ve sessizim
tıpkı senin gibi
kimin netliğe ihtiyacı var ki
dolanırken yalnız başına
ve bakarken bulanık bir bakışla
ısrarcıdır da sezgi bu anlarda
titretir atmakta olan her yüreği
ah, titriyorsun görüyorum
gözlerin donuk olsa da;
gözyaşların sıcak
kirpiklerinse ateşten
damla damla
kimi kez saklanarak ürkütüyordu yüreğini
mahzun geriye çekilmelerde buluveriyordu kendini
ruhu o karmaşanın soluk soluğa kalmışlığında duruluyordu
böylece fısıldayabiliyordu şarkıları tereddüt ekmeksizin
ama şarkılarda tükenir bir gün
karanlıkları bıraktık ardımızda
şimdi de bir sis perdesi var önümüzde
günün ilk ışıkları ne de kasvetli şimdi
bu gözlere buğulu yaşlar mı indi?
hüzünlü ezgiler dile getireceğiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!