Desem Yanarım Şiiri - Kasım Kobakçı

O akşam sema,
    ne kadar derindi,
Genç ruhu,
    kederlere büründü,
Bir yıldız gördü,
    pek uzakta,
Parlayan ışığı,
    neşe saçmakta,
Kendi hâliyle,
    tezat olmakta,
O yıldızı oradan,
    silmek istedi,
Hüznünü evrene,
    sermek istedi.
*
Niçinini, nedenini,
    hiç anlayamam,
Sessizce sarar,
    etrafı kollarım,
O, bu, şu diye,
    başkalarından dem vurup,
Kendimi onlardan,
    uzağa atarım,
Ben bir hiçim,
    derim, söylerim,
Kimse duymaz,
    acı feryatlarım,
Neden diye sorma,
    desem yanarım.