Dünya gözüyle Medine’yi bir görsem derdim.
Sen kokan havasını ruhuma çekmekti derdim.
Ravzanda açan o güllerinden, bir bir derdim.
Sen, benim şefaatçim! Oysa ben, Sana derdim.
Girmek isterken huzuruna Cibril kapısından,
Pırangalar vuruldu ayaklarıma günahlarımdan.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta