Deniz Gece Mavisi Şiirleri - Şair Deniz ...

Hayatimin yanlışıydın
Girerken koynuma acılar
Ben ellerimi yıkadım da sevdim
Sen hiç gormedin bilmedin
Denizin yüreği ne kadar büyük tu
Yine bilme olur mu yine duyma

İnsan herkese ve her şeye yetişir de
Bir kendine geç kalırmış.
Kapı eşiğinde, gözleri yaşlı terk ettiğim gün,
Anladım içimdeki çocuğu...
Hep büyümek istemiştim oysa.
Büyüyüp kurtulmak hayatın gri ellerinden...

Sonbaharı yaşıyor yüreğim,
Yapraklar yerlerde,
Umutlar solgun...
Ben ağır yaralı.

Mavilerim griye evrilmiş,

Birisinin ağlaya ağlaya kaybettiğini
Sen güle güle yaşayamazsın, demişti nenem.
Ne kadar da haklıymış...
Senin olmayan,
Senin için atmayan bir yüreği,
İstesen de taşıyamıyorsun.

*Kız:* Merhaba İçimdeki çocuk, neden hep korkuyorsun neden hep kaçıyorsun?

*Çocuk:* Dışarıda bilmediğim bir dünya var ve çok tehlikeli.

*Kız:* Ama sen cesur bir kızsın biliyormusun bazen senin kadar cesur olmak istiyorum.Hayal ettiğim her şeyi gerçekleştirmek için.

Sana üsturuplu bir dilin üstürupsuz yanından
Binlerce küfür yazmak istiyorum ama, sen buna değer misin. Hâlâ muallaktayım.
Yani demem o ki bir yaz yağmuruydun ve durdun.
Diyecek çok bir şey yok.
Şimdi kimin gülüne, kimin toprağına yağarsan yağ,
Benim yüreğim yarenlik etmez artık sana.

Göğüs kafesimi parçalayıp kalbimi çıkartmak istedim o gece.
Şimdi kelimeleri yan yana getirsem acıyı tarif edemem.
İnsan vücudunda binlerce kemik varken, benim sadece kalbimin kırılması şokuyla döndüm yatağımda soluma.
Siz hiç dudaklarınızı sıkıp sessiz sessiz ağladınız mı, bayım?
Anlatamam ki size, yorgan altındaki çaresizliği, gözlerimdeki yaşların gözlerimi parçalayıp çıkışını.
Hani diyorsunuz ya bana kalpsiz, kalbim varken ne yaptınız?

Git dediğimde gitmeyen bir yar,
Bit dediğimde bitmeyen bir sevda,
Dur dediğimde durmayan bir kalp var mı?
En güzel çağlarım aramakla geçti;
Bazen buldum, bazen de bulduğumu sandım.
Gidenleri kendi elimle yolcu ettim,

Yüreğimden dökülen her söz,
adı sen olunca anlam buluyor.
Içimde belli belirsiz adımlar,
Stabil bir hayat durağan bir nefes alış,
Saçlarım ayrılığın ayazında,
Zemheri yüreğim naçar,

Bu şiiri sana nihavent makamından değil, ihanet makamından yazıyorum
İçimde hâlâ beyin ölümü gerçekleşmeyen duygular var.
Zincirli dilimin bu son iç çekişi,
Arsız yüreğimin bu son “gel” diye bekleyişi.

Kapıyı çarpıp giderken ardından son kez bakan gözlerim