Deniz Gece Mavisi Şiirleri - Şair Deniz ...

Gözlerimde duman, yüreğimde yangın,
Bu dünyada hevesim kalmadı artık inan.
Gözyaşlarım kurudu, umutlarım söndü,
Görüyorum, duyuyorum, fakat hissedemiyorum

Ne var bu hayatta, ne umut ne de sevda yaşamadım hala

Gökkuşağının renklerinde buldum seni.
Mavilere umut dedim, yeşillere huzur.
Sen pembeydin bana, aşk kırmızıydı.
Tüm renklerimi karıştırıp, yeniden yaptım seni.

Biraz umut kattım, biraz hasret, biraz da huzur.

Dışarıda yalnızlığın uğultusu,
kulaklarımda umuda serzeniş.
Bir bilinmezliğe göz kırpan gözlerimle
yine bir yolun tam da başındayım.
Elimde geceden kalma hayaller,
ucu yanık resimler.

Sahi, gitmek neydi?
Neden kanatırdı,
Neden acıtırdı?
Gözlerimden dolup taşan,
Boğazıma düğümlenen neydi?
Hıçkıra hıçkıra ağlatması neden?

İçimde ölüpte toprağa veremediğim
Bir sen var
Söyleyemediğim sözcükler,
Yüreğimi kanatıyor.
Öyle doluyum ki sana,
Tıklım tıklım...

Gözlerimden süzülen yaşlar,
Sevdanın denizinde kayboluyor,
Kalbim bomboş,
Yalnızlıklarla örülen bir labirente dönüşüyor.
Sitem dolu dudaklarım,
Her gece gökyüzüne adını haykırıyor.

Gözlerin silahtı, kurşun bakışın
Kalbimde bir anda aşkı tuttum ben
Zamana denk imiş karşın yakışın
Sevdalığı aşkı sende tattım ben

Adını anmadan günler geçmiyor,

Senin adın yalan olsun adam
Pembe hayallerimin gri katilisin
İçimde dudaklarımda kıvranan kelimeler
Çıkmak için can atıyor
Zemberegine küsmüş bozuk bir saat gibiyim
Kızıl şafağın gri bağrına bırakıyorum

Şimdi çok iyi anlıyorum,
Emeklerim, çabalarım,
Uykusuz gecelerim hep boşunaymış.
Sen bana hiç gelmemişsin ki,
Ben boşuna beklemişim kapı önlerinde,
Cam kenarlarında,

Gözlerimde duman yüklü bir deniz göremedim önümü,
Sevdamın rengi gri, karşılıksızdı sanki sevgi
Yüreğimdeki fırtına, sessizce yalnızlığımı süslerken umutsuzca bekledim seni,
Sen gönlümde bir gül olur musun?

Sonsuz karanlıkta kaybolan bir gemi gibiyim,