Gece yatağa yatınca bir süre uyuyamadım...kovulmak mı zoruma gitmişti...
Yoksa onu görememek mi canımı daha çok yakmıştı, bilemiyorum...
Bildiğim; gurursuz bir aşk,aşktır derler ama...
İnsanın gururu kırılınca aşk,aşk mıdır acaba?
Daha vahimi ise insanın kendinden de kovulması iyileşebilir bir dert midir, bunu şimdilik bilemiyorum.
Bildiğim şeyler de daha çok; adalet,sevgi,özgürlük,şefkat,hoşgörü,saygı,ve insanlık vardır.
Bunun dışına çıkarıldığımda ben kendimden kovulurum-kovulunca mahkum olurum karanlığa.
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi