Deniz Ercivan Şiirleri - Şair Deniz Ercivan

hep az geçtin hayattan sen
az yabancıydın doğduğun yere bile
vatan demiyorum
çünkü vatan söz konusu değil şu an

ayak sancın…

Len oğlum duyuyon mu beni ?
aylardan mart

kapıda kırlangıç yuvası, çatıda kedi
eşikte ters bak pabuçlarım
len biri çik cik,

Şöyle başını biraz ey sevgilim!
Benim saflığım senin saflığına
Bir yumruk atsın!

Dağılsın yüzünün kerrat cetveli...

Bir farkı olmalıydı mesela yürüyüşünün
Alımlı bir arap atı gibi
Hani o paranın son kuruşuna kadar
Basıldığı Hipodromda

Yüzümün ağırlığı ile ilişkilidir, hüznümün irkilişi
Bir resmin bütün renklerine, karmaşa düşüşüm

Yerimi yadırgıyor oluşumla...

İnişimiz o maktuli çok yalnızlığımla

Yolların adını gitmek koy
O sonsuz döngüsüne
Günlere kendi ölçülerinden
Bir ölüm biç...

Tekrar teyelle tekrarlarını

son albümden çıkartılıp yüzün
sıkıştırıldı en dip köşesine bir vestiyerin
alzhaymere yattı sonra
anahtarın durduğu yer

Gitgide geniş bir avluya benziyor hareketsizliğimiz
Çok gölgeli koru altına düştüğü yer düşlerimizin

Sesimizi daha tasarruflu kullanıyoruz

ki nereden dönsek ah nereden dönsem ile ben
hep sırtımızda bir tomar yük,
yüklenip getiririz son virajı da kapı önüne

ilk önce ağzının içinde uzun uzun