DENİZ’E 24. BETİK
Kalbimin kıtlanmış çaylarında eriyen kaç şekerdin sen. Dalımın her yeşili. İçimin darasında ağır gelen her şeyden. Sevginin ayığıyım, sevdanın aylağıyken.
Seni kalbime dayadım. Öptüm gülen gözlerinden. Akşama bulayıp öptüm. Öptüm ürken gamzelerinden. Kızdın gibi baktın canıma yaslanmışken.
Muzip acılar çektim. Bir ekmeğin üzerinde ellerinle buluşmak isterken. Anızlarla yakıldım, küllerimle tozlandı yerler. Savruldukça anladım: Aşkı iki ceset terk eder.
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 16:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!