Alçak diktatörlerin zulümle suladığı toprağın çocuklarıyız biz
Suskunlukla yoğrulmuş, itaatin dizi dibinde büyümüşüz.
Zaman bile geçmeye utanırdı buradan.
Her gün aynı rutubetli korku:
“Konuşma!”
“Bakma!”
“Bilme!”
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta