Yıldız çiçeklerinin kurularından
Takardım saçlarıma.
Haminnemin tülbentini
Duvak yapardım.
Gelin oldum diye
Dolanırdım ortalıkta.
Nasıl mutlu, nasıl mutlu olurdum
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Büzgülü kloş etekler giyerdim,
Hızla döndüğümde
Şemsiye gibi açılırdı.
Eteğime bakayım derken,
Kaç kere sehpaya çarptım kafamı.
Belki de bu yüzden hala aklım başımda değil,
Bu yüzdendir hala başımın deli gibi dönmesi.
Ve belki de bu yüzdendir
Şu anda herkesten uzakta,
Zeytin ağacının dibinde
Yıldız çiçeklerini saçıma takıyor olmam…
....................................
BEN DE BU GÜZEL ŞİİİRİ ÇOK DOĞAL, YALIN ANLATILDIĞI VE İÇTENLİĞİ İÇİN ÇOK SEVDİM...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta