çarmıhları çarmıha germeliyiz kardeşim
yürek tokluğuna hösnüyen güdümleri
gömmeliyiz çanına ve tel örgüleri
zambaklar açmalı çağlayan çavlanlarla
dölekçe kıvrılmalı kavkılar kahralarda
savlet, mukarrer akıbetiyken sırtımızın
sözün dizini kırıp ıhtırtamayız
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta